Warszawa. Opowieść o gotyckim mieście. Tom I - Rezydencja książąt mazowieckich

Rekomendacja zgłaszającego:

Gotyk w Warszawie? Rzec by można – niemożliwe! Wszak miasto na przestrzeni wieków doznało tylu krzywd i zniszczeń, że nie mogło się w nim przecież ostać nic, co prawdziwe, stare i nadgryzione zębem czasu.

Niemożliwe? A jednak! Marcin Rafał Kudłacik, przewodnik po Warszawie, gawędziarz i ulubieniec turystów w swojej autorskiej serii wydawniczej pt. "WARSZAWA Opowieść o gotyckim mieście", postanowił zmierzyć się z tematem, obalić stereotypy i udowodnić niedowiarkom, że stolica, to nie tylko powojenne rekonstrukcje udające swych starych poprzedników, po których pozostały tylko gruzy i zgliszcza, ale też autentyczne pamiątki po minionych epokach, dostępne często na wyciągnięcie ręki (choć rzadko zauważane), innym zaś razem skrzętnie ukryte przez wzrokiem ciekawskich.

W pierwszym tomie czterotomowej serii, który pojawił się na półkach księgarskich w 2020 r., zatytułowanym "Na książęcym dworze", autor wziął na tapet stołeczny Zamek Królewski i jego niemal kompletnie zapomnianą, fascynującą, średniowieczną historię. W swej książce prowadzi on czytelnika krok po kroku przez burzliwe dzieje rozwoju warszawskiej siedziby książęcej od końca XIII stulecia aż do wieku XVI, opowieść tę snując językiem barwnym, lekkim i przystępnym, w stylu przypominającym bardziej gawędę i dialog z odbiorcą, niż rozprawę naukową.

Podział książki na rozdziały, począwszy od historii Warszawy i Zamku, poprzez próbę rekonstrukcji rozwoju siedziby książąt mazowieckich, aż po rzecz najważniejszą – przewodnik-spacerownik, powoduje, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie.

Cenną wartością dodaną urozmaicającą lekturę są świetne kolorowe fotografie autorskie, których czytelnik nie znajdzie nigdzie indziej, oraz opracowane przez autora szkice obrazujące rozwój grodu książęcego na przestrzeni wieków. A wszystko wzbogacone o szereg zabawnych, czasem strasznych opowieści, anegdot i miejskich legend.

Tak, w odrobinę humorystycznym i bezpośrednim tonie, zwraca się autor do czytelnika w przedmowie: "Zdecydowałem, że nie będzie to pozycja stricte naukowa, z setkami przypisów i sztywnym językiem, dlatego też pozwoliłem sobie zrezygnować z uciążliwego zarówno dla odbiorców (nie ma za co!), jak i dla autora, odnoszenia się w tekście do źródeł. Doszedłem do wniosku, że zamieszczenie bibliografii na końcu opracowania w zupełności wystarczy. Chciałem, aby była to historia na tyle poważna, by mogła zająć osobę głębiej zainteresowaną tematem, ale jednocześnie opowiedziana językiem na tyle lekkim, by zechciał się z nią zaprzyjaźnić również przysłowiowy Kowalski. I oto jest! Zaczynajmy!".

Autor zaprasza na stronę www.warszawanaprzelaj.pl